OBSERWATOR NIEBIOS
Obserwator Niebios, Obserwator Całości
Sam jest sobie światem, świata swego nie ma
Ten którego życie nigdy nie zaskoczy
Wznosi swe oczy ku globowi tajemnic
Istneinie co rzeźbiło w tej ziemi rękoma
Teraz zniknęło i nigdy nie wróci
Czyżby życie znów zniszczyło życie?
Czy bawi się gdzie indziej, czy poznało więcej
Niż zasady swych dziecinnych gier ?
Może jaszczur wzniósł w grozie swój łeb
I nadszedł koniec dla braterstwa Ziemii z Człowiekiem
Sądź po tej rasie nie przez pustkę ruin
Czy Boga oceniasz poprzez zwłoki jego dzieci?
Jaszczur wzniósł w grozie swój łeb
I nadszedł koniec dla braterstwa Ziemii z Człowiekiem
Od życia w pojedynkę do zycia w jedności
To jeszcze nie kres Twojej wędrówki
I chociaż statek twój jes tak potężny
Morzu brak miłosierdzia dla Ciebie
Czy przeżyjesz w tych odmętach istnienia?
Zbliż się starozytne dziecię,
Oto moja rada na dlaszą tułaczkę
Lecz myśli twe zwrócone już są w stronę gwiazd
Tam gdzie my poszliśmy, ty nie możesz dojść
To tylko twój los, tylko twoje przeznaczenie